Dag 1: zaterdag 7 januari 2012

De wekker staat op tijd, rond 6 uur. Lekker even onder de douche gegaan en fris naar het station gebracht door Inge. Ik neem de trein van 6h40 naar Schiphol en ben daar om 7h15. NS laat het vandaag niet afweten en is keurig op tijd, hoewel ik ook een trein later had kunnen nemen, het eerste gedeelte is tenslotte een ‘Europese vlucht’!

Op mijn gemak loop ik naar boven en check in bij de KLM balies. Gelukkig heb ik nog mijn ‘silver status’ en kan dus bij de Business Balie inchecken, geen wacht rij en uiteraard vriendelijk geholpen. Koffer op de weegschaal en dat was een echt dieptepunt in mijn vlieg carrière, 6,4 kg. Mijn handbagage was zwaarder, maar die hoeft niet op de weegschaal. Ik snap er weer niets van, op een één of andere manier kunnen je spullen in één week zoveel meer gaan wegen, onbegrijpelijk. Terug zal ik ongetwijfeld weer precies aan de 23 kg. zitten J

Door de douane op Schiphol en daarna nog even een (taxfree) luchtje opspuiten want dat was ik vergeten thuis. Gelukkig heb ik genoeg keuze J

Eens kijken wat ik kan eten op deze vroege morgen, ik zie iedereen met croissants en broodjes gebakken ei lopen bij de Mac Donalds, ik moet er nu niet aan denken. Eigenlijk kun je gewoon niet eens fatsoenlijk een lekker broodje scoren, of ik slaap nog half dat ik het juiste tentje niet kan vinden. Dan maar bij een fruit sap tentje een losse banaan gekocht. Dat is mijn ontbijt, ach komende dagen komt er genoeg ‘fout’ voedsel naar binnen nu maar even gezond doen.

Op naar gate D27 voor vertrek naar Dublin…. Hoor ik ineens hé REMCO kijk om mij heen, hè ‘Pietje’ (om mijn vriend maar even te noemen) hoe is het met je?

We staan nog even bij te praten en mijn vriend gaat weer (undercover) aan het werk en ik loop door naar de gate. Ah… vertraging, nou 10 minuten, moet kunnen, ik loop weer terug want ik laat mij niet ‘ophokken’ in een hok met nog 200 anderen. Uiteindelijk werd de vertraging 30 minuten, dus dat geeft in Dublin geen probleem, ik heb 2h20 overstap. Prima vlucht, super tegenwind dus ook niet even sneller aankomen, maar wel een rustige vlucht met een mooie A320. Twee stoelen voor mij alleen op rij 7, heerlijk mijn boek gelezen. Op Dublin wijst de weg zich vanzelf, je volgt de borden ‘connecting flights’ en komt vanzelf een bordje tegen met ‘preclearance’ for the US. (The United States operates border preclearance facilities at a number of ports and airports in foreign countries. They are staffed and operated by US Customs and Border Protection officers.)

Halverwege gaat je handbagage weer door de scan, broeksriem af, laptop eruit, vloeistoffen in zakje apart in bakje doen… ach veiligheid voor alles! Roltrap af en naar beneden.

Daar moet je meteen het Customs Declaration formulier invullen, vervolgens scannen ze je boarding pass, en hoor je of je in de rij mag aansluiten. Ik niet natuurlijk, want mijn koffer was nog niet vanuit Amsterdam uitgeladen en in de ‘sorteerbak’ van the USA gekomen. Maar ik was niet de enige, omdat de vlucht natuurlijk 30 minuten vertraging had duurde het even voordat de koffers waren gecheckt en gefotografeerd zodat je kunt bevestigen bij de douane dat het je koffer is. Hij komt dan op een foto voorbij. Dus volgers van dit blog: je hoeft in Dublin niet je koffer op te halen. Die komt op een foto voorbij J. Ben  nieuwsgierig hoe dat hier komende zomer gaat, nu is het redelijk rustig.

Ik ben zo aan de beurt en deze ronde is weer een fluitje van een cent, hij scant mijn paspoort, vraagt of ik geen eten bij mij heb, en ramt wat stempels in mijn paspoort nadat ik mijn vier rechter vingers heb laten scannen en er een foto van mij is gemaakt. Ben blij dat ik nog ff naar de kapper ben geweest, je weet maar nooit of ze die foto nog voor gebruiken. Op naar gate 401, hé alweer een scan apparaat, ja hoor, nu de USA scan, schoenen uit, broeksriem af, het hele ritueel nog een keer. Nou ja, als er nu nog iemand wat bij zich heeft, bijna onmogelijk, rustige gedachte…. En zo plof ik neer op een stoel nadat ik een flesje water van €1,- heb gekocht. Boarding pass scannen, je naam wordt ingetypt in de kassa, vlucht nummer erbij, flesje water scannen. Wat een poppenkast voor één euro. We gaan mooi op tijd boarden, dus op tijd vertrekken? Zou lekker zijn. Ik heb een prima plek ‘geritseld’ stoel 12K, geen kastje bij je voeten en een ruime plek. Op voorhand ben ik dus heel blij!

Bij de instapprocedure wordt ik warm welkom geheten aan boord en vraag vriendelijk van wie die bezem is die bij de deur staat, nou daar kom je nog wel achter, gniffelt de purser…. Huhhh?? Ik leg mijn trolley in de bak boven en ga lekker zitten. Rustige vlucht zo te zien, lang niet alle stoelen bezet. Bijna aan het eind van het boarding proces komt er een oude dame met een glas water naast mij zitten vanuit de business class. Dit is uw stoel hoor ik de Purser zeggen, ze keek mij aan en had medelijden… Ineens schoot de beruchte bezem door mijn hoofd… Nee hè, het kan niet waar zijn. Na een kort kennismaking gesprek ging ik verder met het lezen van mijn boek. Ik dacht eerst maar de lucht in en dan lekker een tukkie doen, kom ik uitgerust aan en heb ik geen last van het tijdsverschil. Ik heb speciale oordoppen laten maken op maat, een echte aanrader ondanks dat ze €90,- kosten, je hoort niets meer, geen last meer van drukverschil op je oren en je ziet ze niet zitten, heerlijk! Na vertrek met een A330-300 doe ik mijn dopjes in en ga lekker slapen, slaap ik net….tik-tik…. Ja… kan deze stoel naar achteren? Ja mevrouw, op dit knopje drukken. Oh, thanks! Weer slapen… tik-tik-tik…. JAAAA… wat geïrriteerd, hoe werkt dat schermpje? Wat wilt u zien dan? Nou bla, bla, bla….. ok, thanks! Ik keek de purser aan en ze wist meteen dat ik nu wist van wie die bezem was… die was van die ouwe heks die naast mij zat…..

De purser glimlachte vriendelijk naar mij, maar had medelijden, ik zag het gewoon J

Weer een poging om te gaan slapen, ik moet zeggen dat het niet fijn is als je net lekker wegzakt om dan iedere keer wakker getikt te worden. Volgende poging, heerlijk onderuit… TIK-TIK-TIK-TIK….. GVD, ja sorry, ik vlieg hoog genoeg om excuses te maken voor mijn gevloek, wat ik ook meteen heb gedaan! Maar dit was echt het laatste TIK-TIK-TIK geneuzel, het is een echte HEKS!

De purser keek mij aan, gaf een knipoog en gaf mij vijf rijen naar achteren twee heerlijke stoelen voor mij alleen! Top! Een riante plaats zonder een ouwe heks naast mij. De mensen die mij kennen weten dat ik altijd veel van mensen kan hebben en altijd vriendelijk blijf dus kunnen zelf wel inschatten dat dit een echte ‘heks’ was. Nou zegt de purser die even gezellig naast mij komt zitten, we gaan zo het eten rondbrengen, wacht nog even met slapen, anders wordt je weer wakker. Met een heerlijke smile op haar gezicht gaat ze weer aan het werkt na een tien minuten gezellig hebben gesproken met elkaar, wat een leuke crew hebben we vandaag, iedereen kwam gezellig langs om te vragen of ik nu lekker zat, maar allemaal met een ondertoon van ‘wat een zeikdoos was het hè?’.

Tijdens het eten wat heerlijk is (beef) krijgen we nog koffie of thee. Nu nam ik heerlijk een kop koffie, ik slaap evengoed wel en mijn buurman voor mij een kop thee. Hoor ik ineens een gevloek en zie mijn buurman voor mij een meter de lucht in vliegen, nee geen turbulentie maar een kop hete thee die hij uit zijn handen laat vallen in zijn kruis, ik kom niet meer bij van het lachen en kijk om mij heen waar de camera’s hangen die mij volgen, dit kan toch niet waar zijn…. De crew komt meteen met bluswater en ijsblokje aan om zijn kruis te koelen, lijkt wel de lach of ik schiet show vandaag. Hilarisch om allemaal te bekijken, gelukkig heb ik weer een smile on my face.

Na een lekker tukkie van ruim drie uur ga ik even de benen strekken en loop rond, even praten met de crew en vragen waarom ze de donderdag vlucht hebben geschrapt uit het schema vanaf komende zomer. Dat snappen zij ook niet en ze vraagt mij vriendelijk om een brief/mail te schrijven, deze vluchten zitten altijd helemaal vol. Onbegrijpelijk, ook voor het personeel! Na wat gegevens uitgewisseld te hebben ga ik weer lekker zitten en kijk Frozen Planet, wat een mooie documentaire. Uiteraard krijg ik vragen over mijn ‘visitekaartje’ want de Orlando is een populaire bestemming onder het eigen personeel om met familie te verblijven. Laat de foto’s zien op mijn telefoon en krijg allemaal positieve reacties te horen. Ik geef een stapel kaartjes aan de crew en ‘ze’ gaan reclame maken in het personeelsverblijf. Altijd fijn om te horen.

De tijd vliegt letterlijk met ons mee want we zitten anderhalf uur voor landing en krijgen nog een snack. Lekker broodje met jam, koffie en/of thee. Mijn buurman voor mij krijgt water, uit voorzorg?

Na een mooie landing op de luchthaven van Orlando loop ik direct naar de monorail

die ons naar de centrale hal brengt, wat een voordeel is dat je geen Immigrations meer hebt zeg, TOP! Je komt als ‘binnenlandse’ vlucht aan en kunt direct naar buiten. Ik zie dat de koffers op band 24 komen, dus sta rustig te wachten, wel druk hier zeg.

Ik zie koffers voorbij komen met ORD (Chicago) gelabeld terwijl die op band 25 moeten komen dus ik krijg zo mijn vermoedens dat het niet helemaal juist gaat.

Ik schuif al wat op naar band 25 en ja hoor, ik zie labels uit DUB voorbij komen, lekker rustig hier, alle schapen staan bij band 24. Ik tip de crew even want die staan ook bij band 24…. Daar is mijn koffer al, lekker snel! Zeg de crew vriendelijk gedag en wie weet zien we elkaar nog, zij vliegen dinsdag weer terug.

Loop naar beneden en ga direct naar Dollar om mijn auto op te halen, ah, een bekende achter de balie, hé hoe is het, weer terug? Ja, ik ben er weer een weekje, bij u ook alles goed? (ze woont bij ons in de straat) Ik mag wat uitzoeken en kies voor een KIA Sportage, lijkt mij wel wat, hoef nu geen grotere, die neem ik volgende keer wel als ik met het gezin ga. Niet elke keer een grote bak nemen met een Mid-Size SUV boeking, alles staat in de computer geregistreerd. Ik laat weer een prettige tip achter en zeg gedag, wie weet tot komende week in de straat! Wat een lief mens is dat toch, en oh wat lekker om weer “thuis” te zijn! Ik draai Eagle Pointe op en zie de kerstverlichting nog branden, gezellig....

Vlot rij ik naar huis en het licht brand al, wat hebben wij toch een fijn managementbureau, keurig alles schoon, licht brand als gasten aankomen, TOPPERS zijn het!

Ik loop weer met een big smile rond en zie dat ik weinig hoef te doen deze ‘klusweek’ alles ziet er goed uit, ook zo’n fijne gedachte dat ons managementbureau een eigen klusjesman heeft die alles meteen repareert als het stuk is zonder eerst toestemming te moeten vragen aan ons. Die vrijheid hebben we ze gegeven en werkt dat prima!

Ik kijk naar de pool en zie de damp eraf komen, tja de verleiding kan ik bijna niet weerstaan, eerst even snel eten, Outback!! Heerlijk gegeten en nu even lekker zwemmen, oh wat heerlijk warm water, ik wil hier nooit meer weg. Maar dat lees ik vaker in ons gastenboek, dus ben gelukkig niet de enige.

Ik mail nog even met Robert-Jan waar ik morgen mee ga golfen en spreek af om 14 uur bij de baan, heb er zin in. Even lekker een 9 holes baan lopen, Robert-Jan heeft net nieuwe clubs gekocht, op maat gemaakt dus dat moet goed komen.

Ik bel nog even Hanneke om haar te feliciteren met haar verjaardag, het is tenslotte nu zondag half twee ’s nachts in NL en krijg net een sms van Inge dat ze daar nog zit J

Ik ga om een uur of tien naar bed en plof neer in de mega heerlijke en zo lekker liggend bed in onze Masterbedroom, Sleep well.