Dag 8 + 9: zaterdag & zondag: 14 en 15 januari 2012

De dag begon mooi op tijd, rond 8 uur was ik klaar wakker. Lekker even in het zwembad gelegen, onder de douche en aankleden. Mike komt vandaag de lamellen ophangen. Alles moet als het even kan op tijd klaar zijn want de ‘snowbirds’ komen. Deze overwinteraars blijven twee maanden en komen uit het noorden van Amerika. Ik pak snel even mijn koffer en hang hem aan de kofferweegschaal, YES! 22 kg, precies goed. Al snel is het 10 uur en staat de schoonmaakploeg voor de deur, ik ga in de tussentijd even naar ons managementbureau en spreek de laatste wensen door. Vervolgens blijf ik weer even hangen en zitten we zo maar weer anderhalf uur te kletsen. Ik moet ook nog even naar Billy Boys, de eigenaar die de Disney tickets verkoop. http://www.greatorlandodiscounts.com/ Ik ben altijd zeer tevreden over de aanbiedingen die hij heeft en hij maakt altijd een kopie van de kaarten die je koopt zodat je bij verlies een duplicaat kan aanvragen, ik laat even mijn gezicht zien en praat gezellig bij. We drinken even een bakkie koffie… Bezoek je nog een park deze week? Nee, ik ga straks naar huis. Oh, nu al… ja drukke week gehad, en anders was ik wel eerder langs gekomen. We nemen afscheid en we mailen! Nog even naar de Walgreens want ik heb mij vanmorgen lelijk opengehaald bij het scheren en het blijft maar bloeden. En ik heb geen zin om met een mega pleister in het vliegtuig te zitten J
Ik heb thuis aluinsteen*, werk perfect, maar hoe vertel ik dat de kinderen van de Walgreens.
*Aluinsteen wordt als bloedstelpend middel gebruikt door mannen die zich bij het scheren hebben gesneden. Aluin bindt zich namelijk aan eiwitten van de beschadigde huid, en doet deze samentrekken (adstringerende werking) waardoor de bloeding stopt.
Op naar de Walgreens, binnenkomend vraag ik of ze Aluinsteen hebben, Huh?? Ehhh… Als je je gesneden hebt bij het scheren en het blijft maar bloeden… Ask that lady…Ik doe mijn verhaal en Oh, natuurlijk, hier alstublieft! Helemaal goed. Op naar huis en meteen het wondje behandeld, meteen stopt het bloeden, klaar. Geen rare pleister op mijn gezicht in het vliegtuig J Thuis aangekomen is de schoonmaakploeg al weer weg, ja kan ook niet anders ik had alles al gedaan. Was gedraaid, beddengoed gewassen, vaatwasser schoon… Alleen nog dweilen en bed opmaken. Dat is een kunst apart J Om half één staan de overwinteraars voor de deur en heet ze hartelijk welkom in ‘hun’ huis! Het zijn goede vrienden van de eigenaren van ons managementbureau en wilde graag kennismaken met mij. Nou geen probleem, gezellig! Ik help ze met de koffers en spullen en zet het in de Master bedroom neer. Ze nodigen mij meteen uit voor een lunch om even gezellig te praten. De kennismaking verloopt prima, heb meteen een goede klik met deze mensen, geweldig zeg, wat zijn ze aardig! We gaan lunchen bij Denny’s en we praten ronduit. Het is zo gezellig dat het al drie uur is. We rijden weer terug naar huis, ik mocht met ze meerijden in een super de luxe grote Amerikaanse slee!! Thuis stel ik nog even haar laptop en Ipad in op onze router, daar hebben ze vorige keer mee lopen klooien. Binnen twee minuten heb ik beide ingesteld en vol bewondering staan ze mij aan te kijken. Gaat dat zo makkelijk… Ehh, ja… Het valt volgens mij ook niet mee op een leeftijd van achter in de 70 nog op de digitale wereld te zitten. Maar het lukt haar aardig moet ik zeggen. Op naar het vliegveld om vier uur, rij nog heel even langs het managementbureau om gedag te zeggen en verslag uit te brengen van de kennismaking. We zitten weer gezellig aan de klets en ik moet nu echt weg hoor… om kwart voor vijf…  Als een speer rij ik over de 417 (de snelste route) naar het vliegveld en breng mijn auto weg bij Dollar.

Ik heb 669 Miles gereden, een bijna lege tank en heb maar 1x getankt voor $40,00. Het bonnetje krijg ik weer mee, $0,00 dus weer helemaal oké. Snel naar de incheck balie in hal B, vlieg met Air Lingus. Daar aangekomen staat er geen rij meer en kan ik zo inchecken. Ik geef mijn paspoort en krijg twee boardingpassen. Is de vlucht vol vraag ik belangstellend, nee hoor, nog veertig vrije plaatsen. Ohw, dat biedt perspectief op een goede nachtrust J. Gaat u wel meteen naar de gate, het kan soms wat tijd kosten hoor! Ja, natuurlijk… (heb nog één uur twintig te gaan) De security is vandaag mij welgezind en binnen 15 minuten heb ik mij uitgekleed, aangekleed en met het treintje ben ik zo in de centrale hal, nu nog even naar gate 48. Een Record! Ik loop nog even wat rond en ga rustig zitten bij de gate. Inderdaad niet echt druk. Ik heb stoel 21A maar wacht en ga als laatste aan boord. Ik gok op een vrije tweezits en probeer die dan te scoren, Als de deur namelijk dicht gaat zijn er meerdere slimme vogels aan boord… Ik vraag in het voorbijgaan aan de medewerker bij de gate of er nog een tweezits vrij is. Hoezo? Nou ik zou graag lekker willen slapen. Natuurlijk welke stoel heeft u? 21A, oh geef maar hier en krijg nu stoel 12A met de mededeling dat 12C vrij blijft, topper!! Ik bedankt de man zeer vriendelijk en ga aan boord. Inderdaad lekker twee stoelen voor mij alleen. Dan komt het goede maar voor mij ook slechte nieuws, we hebben een stevige wind mee en zijn ruim een uur eerder in Dublin. Ik had een overstap van 2h55 nu dus bijna 4 uur. Ben ik blij, nou ik weet het nog niet… slaap liever een uurtje langer J  We vertrekken prima op tijd en hebben inderdaad een flinke wind in de rug, we vliegen een mooie 1032 km/u.

Ik vraag de purser of hij mij bij het ontbijt wil wakker maken. Dan ga ik namelijk meteen slapen. Oh, maar wilt u geen diner? Nou eigenlijk niet. Maar we hebben vandaag een heerlijke beef… mijn favoriet! Ik laat mij overhalen om toch nog een uurtje wakker te blijven, maar het was zeker niet voor niets, echt een heerlijke maaltijd! Beef, worteltjes, doperwten, aardappeltje, lekkere jus… beetje salade met rijst en paprika.

Ik kan niet anders zeggen dat het heerlijk smaakte. Goede keuze om wakker te blijven! Ik neem mijn twee pillen melatonine en doe mijn oordopjes in, binnen een kwartier slaap ik als een roos en wordt volgens afspraak bij het ontbijt wakker gemaakt, nog een kleine uurtje, sir! Het ontbijt bestaat uit een eenvoudig croissantje met ham/kaas en een klein bekertje jus d’orange.

Mooie landing op Dublin en staan binnen no-time aan de gate. Op naar de volgende vlucht…. Ik loop naar de transfer balie en na een zeer goedemorgen gewenst te hebben vraag ik hem of ik misschien op de vlucht van 9h30 kan. Ik moet anders vier uur wachten. Oh, je komt uit Orlando? Ja, klopt. In de winter hanteren ze een andere schematijd van vertrek in Orlando en heb je net geen officiële aansluiting, die is in Dublin minimaal één uur. Hij belt zijn supervisor en krijgt meteen toestemming, ik krijg een andere instapkaart, hij typt mijn bagage nummer over en wenst mij een goede vlucht. Perplex sta ik, wat een super service van Air Lingus is dit, geen kosten, geen gezeur, gewoon even omboeken, klaar! Ik ben zeer blij met deze omboeking en sms dat ik twee uur eerder thuis ben. Heerlijk! Op naar Amsterdam!

Ook deze vlucht is een lachertje, vliegtijd 1h15 en ongeveer voor 30% gevuld. Ik zit op rij 21D maar heb ook E en F tot mijn beschikking… ohw, ook de rijen 22 t/m 30 geloof ik J

Er zitten nog vier mensen achter mij in het toestel. Ook hier weer prima bediening en een korte maar gezellige vlucht, leuke en vriendelijke crew en heerlijk een boek gelezen. De landing ging zeer voorspoedig en we kwamen over de A4 aanvliegen, hieronder het wegrestaurant over de A4....

We stonden snel aan de gate en hop richting koffer en douane. De koffer werd verwacht om 12h07 volgens de borden maar deze kwam al om 11h55 langs. Mijn koffer als eerste, gelukkig! Nu het laatste obstakel in deze reis nemen, de douane. Altijd spannend als je een paar Apple’s voor de dorst bij je hebt J Gelukkig was iedereen druk en kon ik zo naar buiten. Ik kan weer een paar vrienden blij maken. Buiten wacht een fijne vriend mij op en snel naar Purmerend. Om half één ben ik al thuis. Heerlijk!! Ik heb echt ontzettend genoten van deze week. Maar dat hebben de volgers wel kunnen lezen. Wat een fijne momenten heb ik weer mogen beleven… hier kan ik weer even op teren! Dank voor al jullie leuke reacties, zowel privé als op dit blog en via facebook. Dit was mijn eerste blog maar zeker niet de laatste! Een hartelijke groet vanuit Purmerend!

Dag 7: vrijdag 13 januari 2012

Je zou zeggen vandaag de hele dag binnen blijven op vrijdag de 13^de, maar gelukkig ben ik niet bijgelovig dus gewoon lekker naar buiten en genieten J

De dag begint met een stralende lach om een uurtje of acht, stap uit bed, spring in het zwembad en kom bij van de heerlijke nacht. Daarna even onder de douche en klaar voor de ‘klusdag’. Ik maak een lekker ontbijtje, begin de dag, tik een eitje J nietwaar!

Ik ga lekker buiten op het pooldeck zitten maar ga snel weer naar binnen om een vestje te halen, toch wel frisjes op dit tijdstip. Ik laat mijn ontbijtje lekker smaken en geniet van de omgeving. Ik zie nog een gordeldiertje lopen, maar die is mij te snel af om een foto te schieten. Na het ontbijt wacht ik even op Mike, die komt vandaag even helpen met de nieuwe lamellen. Om een uur of tien, op de afgesproken tijd belt hij op om te vragen of het misschien heel laat in de middag of morgen mag, het is een gekkenhuis want alle Villa’s zijn bezet komende week en hij moet nog een en ander repareren. Ohw… hoezo allemaal bezet, nou er is een evenement hier in de stad en wel zitten gewoon helemaal vol, 85 Villa’s, niet normaal! Wat mij betreft prima, doe morgenochtend maar, geen probleem! Ik ga zelf even naar de Home-depot en koop in ieder geval alvast de nieuwe tegels, de wc-brillen en wat planten om de tuin op te fleuren.

Bij terugkomst leg ik meteen het straatje van de 15 nieuwe tegels, er lagen er 8, dus nu heb ik er in ieder geval genoeg. Nou precies genoeg blijkt later, want ik wil er ook nog 3 van de oprit naar de containers hebben liggen.

Als het nat is sta je daar altijd in de blubber. Ik ben wel tevreden over mijn nieuwe straatje en zet met plezier de containers er op.

Dan de wc-brillen vervangen, fluitje van een cent, ik ben wel van mening dat iedere huiseigenaar dat gewoon jaarlijks moet vervangen. Lekker weer alles fris.

Vervolgens zet ik de planten weer in de bakken, nog een grote gekocht voor op de stoel. Zo de overwinteraars kunnen genieten, ik hoop dat ze net zo van bloeiende planten houden als dat ik doe J

Ik weer helemaal blij, morgen nog even de lamellen en dan is het weer allemaal top!

IK besluit nog even naar een grote Publix Super Market waar ik gisteren op de terugweg langs kwam maar eigenlijk nog nooit was geweest. Het is maar een kwartiertje rijden dus dat valt wel mee. Ik rij richting de spoorwegovergang, ga rechts bij de Home-depot en geef een flinke dot gas, ik zie in de struiken een neus van een Politie auto staan en ga vol op de rem. Je weet maar nooit of er toevallig snelheidscontrole is. Ben in NL altijd erg waakzaam, maar daar zijn ze ook veelvuldig aan het collecteren langs heren wegen. Ik rij rustig langs oom agent en zie dat hij achter mij aan komt en de zwaailampen gaan aan… toch te hard gereden en net te laat met remmen?? F**k dacht ik nog….

Ik ga netjes aan de kant en doe het raampje open. Rijbewijs!! Hoor ik op gebiedende toon. Ik pak mijn rijbewijs en geef het aan oom agent. Ohw, je bent niet van hier… Nee, ik kom uit een gaatje waar ik nu niet meer in kan…. grapte ik in het Nederlands...

((Op het moment dat ik dat zei schoot mij ineens een incident aan de Tsjechische grens door het hoofd, we werden toen aangehouden omdat er nog sneeuw op de auto lag en die douanebeambte vroeg waar die vandaan kwam, nou die kwam toevallig uit de lucht vallen vannacht, dat had ik toen beter niet kunnen zeggen. Dat koste ons toen een half uur extra en de auto schoonmaken L ))

Pardon?? From the Netherlands. Okay…. waarom ging je zo hard remmen dat je mij zag staan?? Nou ik dacht even dat ik misschien iets te hard reed en dat ik een bord had gemist. Soms is het nog wel eens lastig hoe hard je hier mag rijden….

Nee hoor, je mag hier 55 Mph, dat reed je nog lang niet… Oh gelukkig! Na nog wat vragen mag ik mijn weg weer vervolgen. Nog een fijne vakantie verder, enjoy! Pffff.

Op naar de Publix, mooie winkel, bijna nieuw en van alle gemakken voorzien. Moet nog een rugzak meenemen met een Mickey erop. Ik zoek mij de blaren, kan het nergens vinden, hoe is het mogelijk. Diverse winkel bezocht maar alleen van die kinder rugzakjes met Mickey, maar voor een volwassen persoon, ik kan ze niet vinden. Ik zie trouwens toch wel hier en daar prijsverschillen met Kissimmee. Hmmm… iets minder toeristisch? Op de weg terug staat oom agent weer op zijn plekje maar ik geef geen krimp, zwaai ook niet want je weet niet hoe die klanten dat opvatten. Ik rij nog even door naar de Walking Company om een paar Uggs voor Kelly te kopen, ach waarom niet! Ik kom bij de Florida Mall en alles is vol bedrijf behalve de Walking Company, dicht? vraag ik. Nee.. eh, ja, storing in de computer, geen licht, niets doet het. Ik ga wel naar de Mall of Millennia, geen probleem. Daar hebben ze wel alles werken, ik weet wat ik wil hebben dus vijf minuten later sta ik buiten. Krijg wel een leuke roze schoenlepel cadeau.

Terug bij huis ga ik nog even genieten van de pool, hij is tenslotte niet voor niets lekker warm. Buiten is het nog steeds fris. Vervolgens ga ik mij omkleden en naar de Outback, lekker een steak nuttigen op mijn laatste avondje.

Terug van Outback ga ik nog even lekker buiten bij de verlichte pool zitten, want is dit toch genieten, heerlijk. Hoewel het wel aardig fris is, zo rond de 14’C nu.

Ik doe nog even een wasje en strijk mijn overhemd welke ik morgen onderweg aan doe. Ik gooi alvast wat spullen in de koffer die ineens een stuk kleiner is dan op de heenweg. Snap er niets van, een weekje zon en je koffer is ineens een stuk gekrompen. Hij is in ieder geval ook wat zwaarder geworden. Nou ja, komt wel goed…. schatje!



Dag 6: donderdag 12 januari 2012: Meet & Greet with Dolphin Trainer!

Vandaag was de grote dag waar ik en volgens mij ook een aantal volgers van dit blog naar uit hebben gekeken… De dag begon met een stralende zon om 7 uur in de morgen. Ik stap meteen onder de douche en kleed mij aan om richting Clearwater Beach te rijden. Eerst haal ik nog even de container van de buurman binnen anders heeft die weer een prent, kosten zijn dan weer ruim $7,-

Dat komt wel vaker voor omdat niet iedereen (gasten/huurders van Villa’s hier) weet dat de container de dag van te voren in de avond aan de weg mag worden gezet, heel vroeg komt de ophaaldienst al langs, om 7 uur ongeveer en op die ophaaldag MOET hij weer binnen gehaald worden. Blijft hij aan de weg staat zit er een boete bij. Maar goed dat willen jullie niet weten natuurlijk, waar ga ik naar toe vandaag, dat is de vraag!!
Naar het Clearwater Marine Aquarium.

Dat kun je vergelijken met Zeehondenopvang Pieterburen van Lenie van ’t Hart, alleen dan in Clearwater Beach en mede gericht op dolfijnen. Ik heb een afspraak met het hoofd training/revalidatie en begeleiding van de dolfijnen.

Nu vraagt iedereen zich af, hoe komt hij daar nu weer mee in contact. Korte uitleg is op zijn plaats. In april 2011 bezocht ik met een goede vriend Discovery Cove in Orlando. Wij gingen die dag daar zwemmen met de dolfijnen en stonden toevallig te kijken bij andere mensen die met hun gezin en de dolfijnen aan het zwemmen waren. Op een gegeven moment zag ik dat een man stond te worstelen met zijn fototoestel, het niet meer deed. Ik bood aan om wat plaatjes te schieten van hem, zijn twee zoontjes en zijn vrouw. Oh, graag! Ik stuur ze dan wel op per mail.

We wisselen kaartjes uit en raken aan de praat. Wat blijkt zijn vrouw werkte als trainer bij Discovery Cove en dit was haar laatste werkzame dag daar. Ze wonen namelijk in Clearwater Beach en kon daar aan het werk als trainer van Winter, want dat was een gevonden dolfijn zonder (staart)vin. Ze gingen het verhaal verfilmen en zij kon daar als hoofd training beginnen. Vlak bij huis. Oh, leuk….

Bij thuiskomst in Nederland brand ik de foto’s op een CD (65 stuks J) en stuur ze naar hun huisadres. Maanden later, midden in de zomer krijg ik nog een leuke reactie op de foto’s die ik per CD had opgestuurd. Ze waren mijn kaartje kwijt geraakt maar gelukkig hadden ze die weer gevonden. Een hartelijk dank per mail mag ik ontvangen en krijg een uitnodiging om eens bij zijn vrouw te komen kijken in het Claerwater Marine Aquarium. Nou dat is niet tegen dovemansoren gezegd, dus vandaag was het zover, op naar Clearwater Beach!

Na een rit van 1h45 rijden kwam ik even voor tienen aan bij het Aquarium Marine, ik liep naar de kassa en vertelde dat ik een afspraak had met Carrie, oh, klopt ik weet er van…je komt helemaal uit Nederland hè? Ja, zeg ik glimlachend…

Ik loop door en overal gaan de deuren voor mij open, gelukkig ben ik iemand die recht op het doel afgaat en zeg iedereen die ik tegenkom goedemorgen als of ik hier dagelijks loop. Ik loop naar boven en zie de grote bassins waar de dolfijnen in rondzwemmen om te revalideren totdat ze weer terug kunnen naar zee.

Ik zie een aantal mensen lopen, een groep bij elkaar met een camera ploeg, ik loop die richting op en zie Cammie staan praten met een na later bleek producer van ABC. Ik wacht op gepaste afstand even totdat ze klaar is, maar ze ziet mij staan en verontschuldigd zich bij de producer en komt op mij af lopen.  

Wat leuk om je weer te zien, hoe is het met je? Je komt op een leuk moment, we maken vandaag opname voor Extreme Home Makeover, het gezin is vanmorgen bij ons te gast, loop je mee? Uiteraard…. Cammie is al ruim twaalf jaar dolfijnen trainer, eerst één jaar op Hawaii, daarna ruim 10 jaar bij Discovery Cove en nu ruim een jaar hoofd training bij Clearwater Beach Aquarium Marine.

Inmiddels sta ik tussen de opname crew en Cammie moet draaien met het gezin, ik neem wat foto’s en praat met de producer vrolijk in het rond…. Ze draaien bij Winter en Panama de dolfijnen, bij grote schildpadden en gaan buiten draaien bij de show van de dolfijnen.

Ik praat gezellig met iedereen en uiteindelijk vroeg de producer waar ik woon, in de buurt hier?? Nou ik kom uit Nederland, woon 20 km boven Amsterdam…. Oh, mijn god, ik dacht dat je hier ook werkte. Ik moet er smakelijk om lachen en vertel haar dat een goede vriendin hier één van de trainers is die ze nu filmen. Oh, geweldig, bla,bla,bla…

Ze vraagt mij wat ik in Florida doe en vertel haar over ons huisje, ohw… heb je een business kaart bij je? Ehh ja, hoezo? Nou wij hebben vaak een locatie nodig in en rondom de Disney Parken, als we dit soort uitzendingen maken. We wisselen kaartjes uit en ik zie het allemaal wel, ik kom tenslotte voor Cammie en haar werk.

Gelukkig zit het draaien er redelijk snel op en heb ik Cammie voor mij alleen,

ze vertelt mij het verhaal achter Winter en hoe hij zijn vin is kwijtgeraakt.

Indrukwekkend! Ik ga met haar mee achter de schermen en krijg een rondleiding in het gebouw. 

Er loopt vanuit de zee een rechtstreekse leiding naar het Aquarium zodat de dolfijnen en andere beesten exact hetzelfde water hebben als in de natuur.

Ze moeten tenslotte na revalidatie weer terug naar zee. Helaas is dat voor Winter niet weggelegd, die heeft geen staart meer waardoor ze in de vrije natuur niet zou overleven. Ze hebben zelfs een volledige prothese laten aanmeten zodat ze een ‘kunststaart’ heeft. Die heeft ze af en toe om en geniet zichtbaar volgens Cammie. De film heeft veel lof gekregen in Amerika en de bezoekers aantallen zijn met ruim 300% gestegen, ook een prettige bijkomstigheid want om de dieren goed te onderhouden en begeleiden is ook geld nodig, nietwaar? Ik mag nog even met ijsblokjes spelen om Winter te ‘trainen’,

ze is helemaal gek van ijsblokjes en op het moment dat ik ze op het raam doe blijft ze deze goed volgen, wow wat een beleving is dit zeg! Ik loop nog even met haar mee naar een grote schildpad die ze vanuit een observatie raam kunnen volgen.

Deze gaat over een paar weken weer terug naar zee, hij is voldoende opgeknapt van de visnetten waar hij in verstrikt zat. Ik mag nog even vrij rondlopen in het Aquarium en ze hoopt dat ik komende zomer terugkom met mijn gezin, ze gaat dan een lange “Meet & Greet” regelen voor mijn kids! Geweldig! Ik neem afscheid van Cammie, die moet weer aan het werk, ik krijg een ‘big hug’, een prachtige jas cadeau (van het Aquarium) voor alle moeite die ik voor haar en haar gezin heb gedaan, echt top! En ik ga nog even lekker op eigen gelegenheid rondkijken. Wat een fantastisch dag is dit, zo dichtbij bij de dolfijnen, geaaid, gevoeld, gespeeld, echt zo indrukwekkend. Ik kan iedereen aanraden om dit Clearwater Aquarium Marine te bezoeken, het is indrukwekkend en je krijgt er absoluut geen spijt van!!

Het is al ruim na één uur wanneer ik het Aquarium verlaat, ruim drie uur ben ik binnen geweest en ik moet zeggen, heb ook echt drie uur ontzettend genoten van alles! Ik besluit nog even lekker naar het strand te gaan, ik ben er nu toch en de zon is mijn vriend vandaag!

Ik rij naar het Hotel waar wij afgelopen zomer vier dagen hebben gezeten toen wij ook een paar dagen Clearwater Beach hadden gepland.

Rij de parkeerplaats op en loop naar de receptie, ik zie dat dezelfde receptioniste van afgelopen zomer er weer zit en er volgt een blik van herkenning. Gelukkig, ja ze wist het nog…. Ik vraag of ik mijn auto hier een paar uur mag parkeren om even lekker van het zonnetje te genieten op het strand, ja natuurlijk, je mag je hier ook omkleden hoor! Oh, fijn… ik doe mijn zwembroek aan en loop naar het strand, lekker rustig in vergelijking met afgelopen zomer J  

Ik ga precies tussen twee windschermen zitten waar niemand zit en rol mijn handdoek uit, heerlijk uit de wind en in het zonnetje… dat hou ik hier wel ff vol.

Na een uur of vier voel je dat het wat frisser gaat worden en besluit rond half vijf op te breken. Op naar de auto en lekker naar huis, nog steeds nagenietend van de ochtend. Onderweg rij ik rond Tampa de file in, het is een echte avondspits, tja dat kennen ze hier dus ook! Uiteindelijk ben ik even na zeven uur weer thuis, kleed mij om (had nog de zwembroek aan) en ga even lekker eten bij Wolfgang Puck in Downtown Disney. Weer een goede keuze, blijkt achteraf. Ik loop nog even gezellig rond in Disney en ga na deze fantastische dag weer huiswaarts… morgen nog even een klusdagje met Mike, gezellig!



Dag 5: woensdag 11 januari 2012

Goedemorgen lezers van dit blog!!

Gisteravond (dinsdag dus) heb ik nog heerlijk een boek zitten lezen, dat was zo’n leuk en spannend boek dat ik ineens in de gaten kreeg dat het al twee uur ’s nachts was geworden. Ik hoorde namelijk allerlei mail binnenkomen op mijn laptop. Tja, het was bij jullie dus al 8 uur J De dag is al begonnen in Nederland…. Hier ga ik dus snel naar bed en val rap in slaap. Om even voor zeven uur ben ik al weer klaar wakker, nou hup dan maar, eruit en het zwembad in. Het is vrij fris buiten, rond de 11’C en bewolkt! Ik spring het water in en ohw, wat heerlijk warm weer! Top!

Daarna lekker onder de douche en ben al vrij vroeg klaar voor vertrek. Shoppen besluit ik. Maar eerst even langs het managementbureau om gedag te zeggen en wat dingen door te spreken. Ik kom onze ‘handyman’ Mike tegen en zit gezellig met hem te praten. Oh, Mike, ik wil eigenlijk de lamellen in de woonkamer vervangen, hij hapert af en toe en dan is heel vervelend voor onze gasten. Oh, ze hebben tegenwoordig nieuwe serie en mooie motieven. Okay, wat hebben ze allemaal?

We gaan samen even op de website kijken en vinden een mooi motief dus dat wordt hem! Alles nieuw Mike, ook de rails etc. geen gezeur wat dat aangaat.

Vrijdag alles installeren? Inclusief de nieuwe WC brillen (jaarlijkse vervanging) het straatje wat iets groter gemaakt moet worden na de komst van de 3^de container. Oh ja, en ik wil graag voor het raam aan de voorkant, die ronde boog, een scherm hebben, zodat er geen zonlicht in de slaapkamer schijnt als de gasten nog liggen te slapen. Oké, neem ik ook meteen mee! Thanks, tot vrijdag!

Vervolgens ga ik naar de Outlet, ik moet nog wat nieuwe overhemden hebben en nu is het dé tijd om te shoppen, vier (merk) en strijkvrije overhemden voor nog geen $20,- p/st. Ook weer binnen, ik loop nog even verder langs allerlei winkels en koop nog een paar schoenen, Uggs for man J

Lekkere vrije tijd schoen, een toppertje! Inmiddels is het een beetje gaan miezeren, niet echt regen maar ach, wel duidelijk frisser dan gisteren, mede door de wind. Ik ga weer terug op huis aan maar rij eerst nog even langs het managementbureau van Arabian Nights. 

Ik krijg vrij veel vragen van mensen hoe deze dinershow is en kan eigenlijk nooit een fatsoenlijk antwoord geven. De manager heet mij hartelijk welkom en krijg een rondleiding in het gebouw. Zo, dat is wel heel indrukwekkend, gebouw is full airco, er is een VIP lounge, daar kun je ook terecht als je allergisch bent voor Paarden, zodat je er geen last van hebt. Jeetje wat een info krijg ik allemaal, nou ik kan meepraten over deze show.

Vervolgens kom ik op een mailing lijst en word vanaf nu op de hoogte gehouden van alle aanbiedingen en shows. Hij zet het een en ander op de mail zodat ik dat weer op onze website kan plaatsen. Ik krijg een goede indruk van het geheel en ga met een goed gevoel naar huis. Inmiddels is het al weer vijf uur in de middag en schiet de dag al aardig op. Wat zal ik eten vanavond? Eerst maar eens met het thuisfront bellen, of face-time is een betere omschrijving. Ik praat gezellig met vrouw en kinderen die weer van alles hebben meegemaakt en ik vertel van mijn belevenissen. Ik besluit naar Olive Garden te gaan, heerlijk Italiaans restaurant. De bediening in dat restaurant is altijd geweldig, zo ook nu weer. Leuke gozer die mij bedient en als hij hoort dat ik uit Nederland kom begint hij meteen over Armin van Buuren, hij is zelf ook DJ en draait naar eigen zeggen niet onverdienstelijk in Downtown Orlando in de weekenden….

Ik heb mijn keuze gemaakt en neem een lekkere pasta met een nog lekkerder toetje en ga dus voldaan naar huis.

Thuis ga ik nog even het gastenboek overtypen zodat we dat weer op de website kunnen plaatsen, dan zijn we weer up to date!

Nu even het verslag van vandaag uitwerken en dan op tijd naar bed, morgen een mooi ritje van 1h50 naar Clearwater en heb daar een afspraak met een bijzonder persoon, morgen meer daarover! Heb er zin in!  

Dag 4: dinsdag 10 januari 2012

Gisteren had ik de wekker maar mooi op tijd gezet want vandaag was best wel een spannende dag. Ik ga vandaag vliegen in een sportvliegtuigje J

Dus om zeven uur hoor ik van heel ver mijn telefoon afgaan en zit meteen rechtop, Yes!! Nou denk ik dat eigenlijk nooit als de wekker gaat, maar ja, we gaan vandaag zelf vliegen….

Even lekker het zwembad in, buiten is het vanmorgen 13,2’C om 7 uur, valt mee!

Daarna onder de douche en fris en “fruitig” eet ik mijn ontbijtje, een banaan.
Op naar het vliegveld van Kissimmee. De zon begint al lekker te schijnen dus het wordt weer een mooie dag. Op het vliegveld aangekomen meld ik mij bij de receptie en lever mij voucher in. Ik mag even in de lounge wachten onder het genot van een kop koffie. De instructeur komt mij halen en gaan naar een klaslokaal toe, daar legt hij het een en ander uit en we gaan naar de hangar al waar het kleine vliegtuigje staat te wachten op ons.

Het is echt een heel klein toestel en ik mag plaatsnemen aan de linkerkant. De instructeur komt naast mij zitten en we nemen samen de veiligheidsprocedure door. Een hele lijst met checkpunten werk je af en kijkt beiden of alles naar behoren werkt. Bij twijfel nooit weggaan zegt mijn instructeur streng. Veiligheid voor alles, op zich een prettige gedachte!

We vragen de toren om toestemming te vertrekken en mogen gaan taxiën naar de startbaan.

Daar moeten we twee binnenkomende toestellen voor laten gaan en daarna horen we de toren ons toestemming geven om te vertrekken. Alles gaat hier op zicht, dus je moet altijd goed blijven opletten! Mijn instructeur verzorgt de start, ik mag toekijken. Na een vlotte take-off klimmen we lekker omhoog en ik voel mij geweldig! Wat een ervaring! Na 5 minuten mag ik zelf het heft in handen nemen,

mijn instructeur heeft ‘dubbele bediening’ dus het moet goed komen. Ik moet een bochtje naar rechts maken, bochtje naar links, iets omhoog trekken, weer iets naar beneden gaan… kortom druk, druk, druk…. en alles is nieuw! We vliegen lekker rond :-)

Daarna mag ik een scherpe bocht maken, en toch voel je dan zo’n enorme adrenaline stoot door je lijf gaan omdat het toch wel schuin gaat, maar het blijft kicken!

Na deze scherpe bocht gaan we weer terug en vragen na een tijdje de toren weer toestemming om te mogen landen op Kissimmee Airport…. Yes!! (gelukkig maar) we mogen weer landen, hoewel ik nog wel anderhalf uur weg had willen blijven!

Met de runway in zicht neemt mijn instructeur het af en toe over om recht op de baan af te komen, altijd fijn om op de baan te landen en niet ernaast J 

Na de veilige landing gaan we weer naar het klaslokaal waar ik mijn Young Eagles Logbook krijg met daarin een aantekening wat we hebben gedaan en hoelang we in de lucht hebben gevlogen. Ik praat nog wat na met één van de eigenaren van de vliegschool wanneer ik ineens uit een klaslokaal iemand ‘goedemorgen’ hoor roepen… huhhh?? Zit daar een Amerikaan die ruim een jaar in NL heeft gewoond (Elburg) en nu bezig is met zijn vliegbrevet. Hij heeft in de entertainment gezeten in de tijd van Walibi Flevo rond 1995. Hij vertelt ronduit over zijn vriend in NL en spontaan pakt hij zijn Iphone en binnen een minuut heb ik gewoon zijn vriend aan de lijn… Tja… ehh… praat maar Nederlands hoor… ohw, hoezo dan? Er volgt een grappig gesprek en het blijkt dat hij een eigen bedrijf heeft met vuurwerk in de grotere shows op TV en in stadions bij popconcerten. We spreken af na terugkomst elkaar even te bellen in NL. Hoe raar kan het lopen….

Ik ga weer met een smile op mijn gezicht op huis aan, zie ik uit mijn ooghoek in een grote hangar een mooie oldtimer staan. Hé, die wil ik van dichtbij zien. Ik parkeer mijn auto loop naar de hal toe en sta met mijn mond open naar binnen te kijken…. Wel 250 bloedmooie nagelnieuwe oldtimers staan hier…. Wowww.

Ik wens de man goedemorgen en hij kijkt mij verschrikt aan, één ogenblik dacht ik dit is geen zuivere koffie… De Oldtimers werden met zeil/plastic afgedekt en die man schrok een beetje van mij… Maar nadat ik mij voorstelde als een één of andere idiote Nederlander die gek is van auto’s brak ik zijn wantrouwen J

 1930 Duesenberg Model J Limousine Coachwork by Willoughby

Ik durf het bijna niet te vragen, maar mag ik een foto maken… tuurlijk, als je maar niet scherpe dingen aan je broek hebt als je er tussendoor loopt. Over een paar weken is er een veiling waar ze deze gaan verkopen. Niet normaal….. En er staan een paar exemplaren tussen die meer dan $150.000,- opleveren, SLIK…

Voor de liefhebbers van deze veiling: hij is van 24-29 januari 2012

http://mecum.com/auctions/schedule.cfm

Plaats: Osceola Heritage Park, 1875 Silver Spur Lane, Kissimmee, FL 34744

Ik heb mijn ogen uitgekeken daar… geweldig! Meer dan 2000 auto staan er op de veilinglijst volgens deze man.

Dus ben je in Florida en ben je gek van Oldtimers, noteer het adres!

Op naar het postkantoor, er heeft iemand wat op laten sturen naar ons huis maar dat is geen pakketje maar een envelop. En wij hebben geen postbus in gebruik aan de weg omdat we er maar een paar keer per jaar zijn. Anders zou hij zo vol zitten en dat is niet de bedoeling. Eindelijk aan de beurt en vraag vriendelijk wat ze met niet te bezorgen post doen… retour afzender! Ohw… slik…

Ik geef u een telefoonnummer informeer daar maar, okay thanks!

Na wat pogingen krijg ik iemand aan de lijn die mij meteen laat weten dat alles meteen retour afzender gaat, oh, en ansichtkaarten dan? Die gooien we weg, want we weten niet van wie die af komen. Nou duidelijk! Ik stuur een sms naar degene die wat heeft laten opsturen, gelukkig kon het geld teruggestort worden en loopt het goed af, weer wat geleerd!

Ik loop nog even en rondje rond het huis, inmiddels is het 27,5'C en mijn oog viel op de sinaasappelen die bij ons in de achtertuin aan de boom hangen, zouden ze te eten zijn??

Ik weet het niet en wil het niet eens proberen, laat maar hangen, mooi gezicht J

Ik check mijn mail nog even en zie tot mijn grote verbazing dat die vriend van 'Bobby' de Piloot mij al een mailtje heeft gestuurd met zijn gegevens... niet te geloven!

Na nog even met het thuisfront te hebben gebeld ga ik nog even lekker shoppen, ik draai een parkeerplaats op en oh, overstekend wild >>

Om half zeven heb ik met Robert-Jan en Yvonne afgesproken om te gaan eten bij Outback, mijn favoriet!

Heerlijk gegeten en als toetje nemen Yvonne en ik de Spotted Dog Sundae with Chocolate Sauce, die staat niet op de gewone volwassen menukaart, maar op de kindermenukaart. Je moet het echt weten om deze te bestellen. Prima ijsje voor maar $1,99…. Na een tijdje wordt het ijsje gebracht en ik kijk wat beteuterd naar het in mijn ogen veel te kleine ijsje… zo zeg ik, die is wel wat anders dan anders…. Ja, ehh sorry, in het kader van gezonder voedsel voor de kinderen zijn de ijsjes wat kleiner gemaakt… Ik leg mij er bij neer, Grrrr, maar goed ik bestel tenslotte een ‘kinderijsje’ nietwaar? Nadat ik hem bijna op heb komt de ober weer langs met twee ‘echte’ Spotted dog ijsjes, JAAA zo ken ik hem!! Ik kijk Yvonne aan en zeg, nou dat wordt ff doorbijten J Ik laat hem in ieder geval lekker smaken, hoewel ik na afloop wel bijna plof, morgen maar een rustige dag.

Nadat we nog even lekker hebben zitten kletsen zit de avond er weer bijna op. Ik moet helaas weer afscheid nemen van Robert-Jan en Yvonne die morgen weer via Miami naar huis gaan. Echt jammer, het was reuze gezellig! We gaan elkaar weer zien is de afspraak! Morgen even een dagje relaxen, shoppen en even langs het managementbureau…

Donderdag staat Clearwater Beach op het programma, een kijkje nemen achter de schermen bij…. Maar waar dat is lezen jullie pas donderdag! Tot morgen!